آمریکایی

قرقاول آمریکایی یکی از شناخته شده ترین و مهمترین نژادهای پرورشی این پرنده می باشد. قرقاول پرورشی نژاد آمریکایی تخمگذاری بالایی داشته و با آب و هوای مناطق مختلف کشور ما نیز سازگار است. زمین های زراعی، مزرعه ها، کنار باتلاق ها و زمین های پوشیده از علف و بوته های وحشی جزء محل زیست آنان می باشد، هر چند که امکان دارد در هر زیستگاه نیمه بازی نیز زندگی کنند. ( برخی اوقات در مراتع مرتفع دیده می شوند)

دسترسی به آب نیز مهم است. بنابراین، اغلب این قرقاول ها در کنار باتلاق ها هستند و به ندرت در مکان های بسیار خشک مشاهده می شوند.

جنس نر این قرقاول ها، گزینه ی چند همسری انتخاب می کنند.( حدود ۱۲ تا ۱۵ عدد )

پرنده ی ماده روزانه یک تخم گذاشته و تا زمانی که لانه اش پر از تخم نشود، بر روی آنان نمی خوابد. معمولاً حدود ۱۰ تا ۱۲ عدد تخم می گذارد و به مدت ۲۳ روز بر روی تخم ها می نشیند.

این قرقاول ها همه چیز خواراند اما با توجه به محل زیست و فصل های سال، رژیم غذایی شان متنوع می باشد. تغذیه آنان: انواع مختلف غلات و دانه های کوچکتر، شاخه های سرسبز تازه، جوانه ها، ریشه ها، توت ها، حشرات، عنکبوت ها، کرم های خاکی و حلزون ها می باشد. از طرف دیگر به ندرت از مارمولک، مار، قورباغه و جوندگان مصرف می کنند. ممکن است در زمستان از دانه ها و در تابستان از حشرات بیشتری، استفاده ی داشته باشند.

ظاهری بزرگ با دمی بلند، نوکی تیز، پاهایی نسبتاً بلند، سری کوچک، گردنی بلند و بدنی چاق دارند.